Şu hasret dedikleri ne zor şeymiş.Ekmek kokusu gibi tüttü burnumun ucunda.Asırlarla çarpıldı her gün.Bir de üstüne belirsizlik örtüsü düşünce takılı kaldı hayatın yelkovanına.Şimdi mutluyum.Dingin bir sevinç akıyor yüreğimden içeri.Annesinden süt içen bir bebek gibi huzurluyum.Korkular şimdi belli belirsiz.Yaşamak gailesi ezelden beri yoldaşım bir o kadar da ölümün eli ensemde.Yolumuz uzun görünüyor...Kim bilir belki de hayat oyununu kestirme yollardan bitiricez.Önemli değil asıl önemli olan ölümü de yaşayıp artık herşeye bir kum tanesiymiş gibi bakabilmek.İçimizdeki felaket tellalını susturup bu kumar masasından istediklerimizi alarak kalkmak...